تركيه كه از زمان روي كار آمدن حزب عدالت و توسعه دو رويكرد متفاوت را پي گرفته، هم اکنون به جاي همكاري و همراهي با همسايگان خود، سرگرم تقابل با آنهاست.

به گزارش «تابناک»، تركيه در سياست خارجي خود، با همه همسايگانش در آسيا درگير شده و اين در حالي است كه با همسايگان اروپايي خود مانند يونان و قبرس هم ميانه خوبي ندارد و مشخص نيست، اين سياست به كجا خواهد رسيد، اما آنچه مشخص است، این که ترك‌ها فعلاً سرگرم ضربه زدن به موقعيت محور مقاومت به رهبري ايران هستند.

به گفته كارشناسان، سفر هفته گذشته احمد داود اوغلو به تهران با پنج موضوع همراه بود و رايزني‌هاي گسترده او با مقامات ايران، تنها و تنها باج‌خواهي و امتيازگيري از ايران بود و از اين روی، بدون هيچ دستاوردي به پايان رسيد.

ترك‌ها با مداخله مستقيم در امور داخلي سوريه شامل پناه دادن به مخالفان سياسي و نظامي اين كشور، قاچاق سلاح و تروريست، اعمال محدويت‌هاي اقتصادي و وارد شدن در برنامه سرنگوني نظام حاكم در سوريه، تلاش براي ترور نخست وزير عراق، آموزش تروريست‌هاي وابسته به طارق الهاشمي، حمايت از گروه‌هاي تكفيري و بعثي در عراق - كه در چند مورد حمله به زائران ايراني را هم با دستور آنكارا انجام دادند، تلاش براي جدا كردن مقاومت اسلامي فلسطين از ايران و سوريه و وادار كردن سران مقاومت براي كوچ از سوريه، عدم موضع‌گيري در برابر كشتار مردم بحرين، اجازه دادن به آمريكا براي استقرار رادارهاي سيستم سپر دفاع موشكي و... غيره، دشمني بي‌سابقه‌اي را با ايران آغاز كرده است.

بنا بر این گزارش، ترك‌ها در سه دهه گذشته با فرصت‌طلبي تمام ناشي از جنگ ايران و عراق، محاصره اقتصادي عراق پس از اشغال كويت، تحريم‌هاي اقتصادي عليه ايران و همچنين اشغال دوباره عراق به دست آمريكايي‌ها اقتصاد ويران خود را سامان داد و بر دوش اين دو كشور رشد كرد تا جايي كه امروز، وزير خارجه‌اش هنگام سفر به تهران بسته اقتصادي پيشنهادي به مقامات ايراني مي‌دهد و از آنها مي‌خواهد در مقابل، دست از حمايت بشار اسد كشيده، به مالكي فشار وارد كنند تا طارق الهاشمي به بغداد بازگردد، عليه نيروهاي فرامنطقه‌اي در خليج فارس ـ آمريكا ـ اقدام نكند و سرانجام هم به مذاكره هسته‌اي خود با اروپا بازگردد.

اين درخواست‌ها در حالي صورت مي‌گيرد كه با توجه به شرايط موجود، تركيه بسيار ناتوان‌تر از آن است كه بخواهد نقش يك قدرت منطقه‌اي را بازي کرده و براي ديگران تعيين تكليف كند.
در این باره باید گفت، اکنون که آنكارا شهروندان خود را به صورت دست جمعي بمباران مي‌كند و به زلزله زدگان استان وان به صرف كُرد بودن كمك رساني نمي‌كند و مدعي جنگ طايفه‌اي و مذهبي در عراق و سوريه مي‌شود، چرا نبايد اين دولت را تنبيه كرد تا جايگاه واقعي خود را بداند؟!

اردوغان به ‌رغم سخنان تند اوليه خود در مقابل فرانسه و فرا خواندن سفير خویش از پاريس، وي را دوباره به سر كارش بازگرداند تا نشان دهد طبل تو خالي بيشتر نيست. وی ديگر سخنی از عذرخواهي اسرائيل براي كشتن شهروندانش به میان نیاورد و آنگونه كه مقامات وزارت خارجه اين رژيم مي‌گويند و در حال بازسازي رابطه خود با تل‌آويو است، هم اکنون با قرار گرفتن در بازي آمريكا و برخي متحدان اروپايي‌ و عرب، دارد بر محور مقاومت بيشترين فشار را وارد مي‌كند.

بی گمان، بر ايران است كه به عنوان رهبر محور مقاومت، تركيه را تنبيه كند و البته اين كار به سادگي اجرا شدنی است؛ هر چند برخي بر این باورند كه به دليل تحريم‌هاي صورت گرفته عليه كشور، ما به تركيه نياز داريم، اما بايد گفت اين تركيه است كه به ما نياز دارد.

سوريه با بستن مرزهاي خود به روي تركيه، مانع از حركت روزانه پنج هزار تريلر اين كشور به اردن و كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس شد و از اين رهگذر، زیانی هشت ميليارد دلاري را متوجه اقتصاد تركيه كرد؛ بنابراین، اگر ايران و عراق هم مرزهاي خشكي خود را بر روي ترك‌ها ببندند ـ در حالي كه ارمنستان نيز روابط اقتصادي چنداني با تركيه ندارد ـ در اين صورت، تنها گرجستان است كه مرز خشكي باز با تركيه خواهد داشت. تريلرهاي ترك در مسير خود به سمت افغانستان، پاكستان و آسياي مركزي از درآمد چند ميليارد دلاري محروم خواهد شد.

با اين تفاصيل، در شرايطي كه كشور دچار مشكل ارزي است و بازار كشور به محل جولان اجناس بنجل و درجه دو ساخت تركيه و چين مبدل شده، محدود كردن تجارت و فرستادن توريست به تركيه، بايد به شدت كاهش پيدا كند؛ بنابراین، بی گمان ايران مي‌تواند به سادگي جايگزيني براي مشتريان نفت خود كه به تركيه مي‌فروشد، پيدا كند، ولی ترك‌ها نمي‌توانند مشتري‌هاي دست اولي مانند ايران براي صادرات هفت ميليارد دلاري خود پيدا كنند.

مورد ديگري كه گویا بايد به آن توجه داشت، بازي ندادن تركيه در موضوع هسته‌اي كشور است. تركيه نشان داده به هيچ عنوان شريك و دوست صادقي نيست كه بخواهد هم اکنون نقش میانجی را بازي كند و ايران مي‌تواند به جاي استانبول، پايتخت‌هاي كشورهاي ديگر را براي دور بعدي مذاكرات پيشنهاد كند.

آنچه قابل توجه به نظر مي‌رسد، وظيفه مقامات كشور در دفاع از دوستان خود در منطقه است. نفوذ و جايگاه کنونی كشور در منطقه به سادگي به دست نيامده است و محور مقاومت به عنوان برگ برنده كشور در مقابل محور وابسته به غرب تاكنون پيروزي‌هاي متعددي به دست آورده كه بايد تلاش كرد، اين دستاوردها را نگه داشت. تلاش تركيه براي بر هم زدن جايگاه و موقعيت ايران بايد پاسخي قانع‌كننده داشته باشد و بدون شك، بسياري از مردم ايران نيز انتظار چنين کاری را از مقامات كشور داشته و دارند.